Teknoloji hayatımızı işgal etmeye devam ediyor. Bunu en iyi başaran ise telefonlar. Ne yazık ki bizler iletişim kuramayan, telefonları elinden düşüremeyen insanlar haline geldik. Teknoloji delisi insanlar olduk. Bunun yüzünden birbirimizin suratına bile bakmıyoruz artık. Her geçen gün yeni bir telefon modeli çıkarıyorlar. Böylece biz bu girdabın içinden çıkamaz hale geliyoruz.

          Telefon ve televizyonlar yüzünden kitapların yüzüne de bakmaz olduk. Kimileri yolda yürürken bile telefon bağımlılığından vazgeçemiyor. Maalesef bu durumdan en çok etkilenenler ise çocuklar. Daha 4-5 yaşlarındaki bir çocuk telefon ve bilgisayarı kullanmayı biliyor. Saatlerce oynaması ise cabası. Resmen evden dışarı çıkmadan yaşayan, sokaklarda oyun oynamayı bilmeyen çocuklar yetişiyor. E, biz yetişkinlerin hali böyleyken çocuklar ne yapsın? Onlar da ailesinden gördüklerini yapacaklar haliyle.

          Gelelim biz büyüklere. 7/24 elimizde teknolojik araçlar... Artık onlarsız yaşayamaz olduk. Vaktimizi öldürüyoruz bu telefonlarla. Ben de dahilim buna. Bu gibi vakit öldüren şeyler yüzünden yılda bir kitap bile okuyamaz hale geldik.

          Bize telefon satan adamlar okumaya, araştırmaya, yenisini üretmeye devam ediyor ama biz hâlâ olduğumuz yerde sayıyoruz. Bizleri beyinleri boş, işlevsiz robotlar haline getirmeye çalışıyorlar belki de. Konuşmayı, yazmayı en önemlisi kendimizi ifade etmeyi unuttuk.

          Teknolojinin faydası yok diyemem. Elbette var ama biz kararında kullanmayı bilemiyoruz. Herkesin bu soruna bir çözüm bulması gerek. Ne yapacağız bilmiyorum ama mutlaka halletmemiz gerektiğini düşünüyorum. Çünkü böyle giderse sonumuz hiç de parlak gözükmüyor.

                                                                                                                              Feyzanur ARZI

                                                                                                                                     11-D 511