HANİ SPOR KARDEŞLİKTİ

      Spor dostluk ve kardeşliktir diyoruz ya bir bakıyoruz kan gövdeyi götürmüş. Tribünlerde birbirine saldıranlar, tribünleri savaş alanına çevirenler...  Bu da yetmiyor gibi maç bitti hodri meydan statların, salonların dışına taşıyor olaylar. Vahşet mi desek terör bilemiyorum.

                  **

      Yahu neyi paylaşamıyoruz? Bu işlerden ne menfaatimiz var ki bu derece agrasif ve dayanılmaz oluyoruz.

                 **

      Diyeceksiniz ki taraftar böyle de yöneticiler ve sporcular farklı mı? Onlarda unutmuşlar sporun görsel bir sanat olduğunu. İşin içine büyük çıkarlar girince vur abalıya gitsin.

                  **

      Artık şiddet statlardan salonlara taşar olmuş. Sakat sporcuların bile maçlarında olaylar diz boyu iş o noktaya gelmiş. Gerisini varın siz düşünün artık.

      Hani bazen eskileri okur dinlerim. İki takım maç yapacağı zaman birinin problemleri varsa, o mücadeleye hazır değil ise diğer taraf isterseniz başka tarihte oynayalım sizde o zamana kadar hazır olursunuz diyormuş. Yani gerçek dostluk, kardeşlik ve fair play ruhu ile statlara salonlara gidilirmiş.

                 **

      Oysa ya şimdi? Kazanmak için her yol mübah deniyor. Önce can sonra canan misali.

                  **

       Eh ne diyelim bit pazarına nur yağmasını bekleyeceğiz artık. Yoksa sporumuzunda, kardeşliğimizinde hali içler acısı maalesef.

                  **

      Neyse daha fazla sözü uzatmadan sözün özü diyelim ve bir atasözü ile yazımızı noktalayalım. Büyük önder: 'Ben sporcunun zeki, çevik ve ahlaklı olanını severim.' demiş. Her sporcu çeviktir eh biraz da zeki önemli olan ahlaklısını bulabilmektir.