APARTMAN ÇOCUKARI
Ah, ah! Sokaklarda birbirleriyle saklambaç, top oynamayı bilmeyen apartman çocukları... Artık teknolojinin gelişmesiyle çocukların nerdeyse hepsi bilgisayar bağımlısı oldular. Bence bunun farkında olan hiçbir anne-babanın kabul edemeyeceği bir sorundur bu, çünkü çocuklar çocukluğunu yaşayamıyorlar.
O güzelim sokaklardan artık cıvıl cıvıl çocuk sesleri gelmiyor.Sokaklar, sanki terk edilmiş bir kasaba gibi bomboş tenha ve ıssız...Aslında çocuklar sokakta arkadaşlarıyla oyun oynama duygusunu bir kez tatsalar, bırakamazlar sokakları, eve girmek istemezler.Akşam ezanı okunmasın da annelerimiz bizi eve çağırmasın diye dua ederler.Ama artık bence iş işten çoktan geçti.Çocuklar bilgisayarlardaki oyunlar yüzünden dışarıda, sokakta oynanan oyunlara ilgi göstermiyorlar ve gerek duymuyorlar. Artık çocukların kimisi wolfteam kimisi pes bağımlısı oldular.
Çok yanlış bir gidişat bu bence.Bu duruma çözüm bulunamaz mı? Tabiî ki bulunur, sonuçta imkansız diye bir şey yoktur. Ama çok zor, gerçekten çok zor.Gün geçmiyor ki teknoloji devamlı ilerlemesin.Bu teknolojiyle birlikte çocukları sokaklardan uzaklaştıracak başka şeyler de icat edilecek.Bu nedenle ben, çocukların tekrardan sokaklara çıkıp oyunlar oynayacaklarını düşünmüyorum.Ama eğer ilerde çocuklar bilgisayarı , telefonu bırakıp tekrardan sokaklara oyun oynamaya, arkadaşlarıyla sohbet etmeye çıkarsa herkesin şaşıracağı gibi ben de çok şaşırırım.
Düşünsenize,ilerde teknoloji bundan 10 kat daha gelişmiş olacak ve eski zamanlarda olduğu gibi hâlâ sokaklarda çocukların anlamsızca 'simiiiiiiit' diye bağırarak birbirlerini kovalamaları, gece yarısı olunca saklambaç oynayıp, çanak çömlek patlasın diye birbirlerinin kıyafetlerini değiştirdiklerini görmek , gerçekten çok zor bence.Ama inşallah yeni nesildeki çocuklarımız bizleri şaşırtır.
Gökay BÜYÜK